فعالیت عظیم آتشفشانی در آسیا، یکی از عوامل شکست ناپلئون در جنگ واترلو! - سفر به آنتالیا

با ما همراه باشید و با تور ارزان ایتالیا از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

توده های برخاسته از آتشفشان دارای ذرات باردار الکتریکی هستند. ذرات کوچک خاکستر هم می توانند باردار باشند. وقتی دو ذره با بار مشابه در کنار هم قرار می گیرند همدیگر را دفع می نمایند، مثل دو قطب مشابه آهن ربا. بدین ترتیب ذرات غبار در اتمسفر به ارتفاع خیلی بالا پرتاب می شود و بار الکتریکی موجود در آن به طور بالقوه می تواند شرایط هوا را تغییر دهد. آنالیز فوران آتشفشان کراکتوا فرصت آزمایش این نظریه را به من داد. چون بر خلاف فوران های خیلی عظیم تر قبلی مثل فوران تامبورا در سال 1815 فوران کراکتوا در سال 1883 روی داد. زمانی که ایستگاه های هواشناسی زیادی بر پا شده بود و آن ها اطلاعات را جمع آوری می کردند.

آقای گینج این داده ها را آنالیز کرد تا شاهد تاثیرش بر شرایط جوی دنیا باشد. او متوجه شد که یکی از آثار فوری پس از فوران کراکتوا کمبود بارندگی بوده است.

اما ساز و کار این پدیده چیست؟ او شرح می دهد که ذرات ریزتر برخاسته از آتشفشان به ارتفاع بالا می فرایند. ذراتی که قطرشان حدود یک میلیونیوم متر است در واقع در اثر دفع الکتریکی به ارتفاع بالا پرتاب می شوند و ذراتی که یک پنجم این اندازه هستند حتی به ارتفاع 110 کیلومتری یعنی لبه فضا می رسند. او در خصوص ارتباط این ذرات با بارندگی شرح می دهد:

ارتباط آن ها در واقعا یک لایه باردار در اتمسفر به نام یونسفر است. همین لایه باردار به تشکیل ابرها یاری می نماید. یونسفر مثل یکی از دو قطب باتری و زمین به عنوان قطب دیگر این باتری عمل می نماید. اختلاف ولت میان این دو باعث می شود ذرات کوچک بخار به هم بچسبند و باعث تشکیل ابر شود.

به عبارتی دیگر غبار برخاسته از آتشفشان کراکتوا در سال 1883 باعث تغییر در بار الکتریکی یونسفر و مانع تشکیل ابرها شد. این تاثیر در کم تر از دو دقیقه در کل کره زمین منعکس می شود. وقتی فوران آتشفشانی متوقف می شود، یونسفر هم با حالت عادی برمی شود اما حالا اتمسفر آب بیش تری در خودش ذخیره دارد که باعث تشکیل ناگهانی ابرها می شود و این بارندگی بیش تری به دنبال می اورد. دکتر گینج اشاره می نماید که عظیمی فوران کراکتوا یک دهم فوران تامبورا در سال 1815 بوده و تاثیرش در این زمینه خیلی محدودتر. در زمان فوران 1815 ایستگاه های هواشناسی وجود نداشته اند اما چیزی که داریم گزارش هایی است که ماه های می و ژوئن در اروپا به طور غیر عادی پرباران بود و آن آب و هوای بارانی از عوامل شکست ناپلئون در واترلو توصیف شده است.

آقای گینج اشاره می نماید که فوران تامبورا در هفته خاتمهی آوریل 1815 تمام شد و چند هفته بعد بود که هوای شدیدا بارانی در اروپا از راه رسید.

نبرد واترلو ، نبردی بود که در روز یکشنبه 18 ژوئن سال 1815 میلادی، بین قوای فرانسه و قوای ائتلاف هفتم انجام گرفت. علت خوانده شدن نبرد به این نام، این بود که جنگ در دشت واترلو در کشور بلژیک امروزی انجام گرفت.

در روز 17 ژوئن، با این که دو ارتش به هم رسیده بودند، به علت بارش باران نبردی درنگرفت. در تفنگ ها و توپ های آن دوره از باروت استفاده می شد که به رطوبت حساس بود. به همین علت نمی شد در هنگام بارش باران از آن ها استفاده کرد.

ناپلئون برای این که به طور کامل به محاصره در نیاید، از تمام توانش برای از بین بردن قوای ائتلاف هفتم بهره برد ولی نهایتاً در خاتمه روز ارتش فرانسه پیروز به شکست هیچ یک از دو ارتش دشمن نشد و به محاصره درآمد. نتیجه نبرد، شکستی سخت برای فرانسه بود.

ناپلئون پس از شکست در این نبرد، به فرانسه بازگشت و پس از چهار روز، برای بار دوم از سمتش کناره گیری کرد.