شناور زندگی کنیم تا از طوفان ها به سلامت بگذریم - سفر به آنتالیا

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، دخترک به دلیل بیماری باید هر چه سریع تر جراحی گردد، لیکن پدر خانواده که به کار پیک موتوری اشتغال دارد، قادر به پرداخت هزینه عمل نیست. دختر بچه که ناراحتی پدر خود را می بیند چند نقاشی می کشد و به پدرش می دهد و می گوید: بابا، این نقاشی ها رو کشیدم تا بفروشی و پول عملم رو بدی...

دخترکی که نقاشی می کشد را می توان از دو جنبه مورد توجه قرار داد؛ یکی احساس همدردی و تأسف که ناشی از حس نوعدوستی و ترحم ماست و جنبه دوم نوع تفکر اوست. این کودک بدون اینکه بداند، به جای زانوی غم بغل دریافت با مهارت مختصری که دارد میخواهد به اقتصاد خانواده یاری کند. او به این درک و فهم رسیده که اوضاع اقتصادی خانواده مناسب نیست، ولی کاسه چه کنم به دست نگرفته است - فارغ از اینکه عملش مثمرثمر باشد یا بی نتیجه - و به جای رویکرد مشکل محور، رویکرد راه چاره محور را در پیش گرفته است.

پیش بینی روز های سخت

حتی اگر در شرایط ایده آل هم باشیم نباید از آینده غافل شویم. هیچ کدام نمی دانیم سر پیچ بعدی راستا زندگی چه چیزی در انتظار ماست؟ ممکن است یک فرصت طلایی باشد یا یک پیشامد ناخوشایند. اگر تا الان به فکر نبودید، از امروز برنامه ریزی و اقدام کنید. سؤال می کنید چه برنامه ریزی؟ بخشی از درآمد خود را سرمایه گذاری کنید یا به عنوان سپرده نزد بانک به امانت بگذارید. اگر درآمد شغل اولتان تکافوی امور زندگی را نمی دهد یا محتمل است فرصت شغلی تان به هر دلیلی دچار تزلزل گردد، مهارت شغلی دومی را بیاموزید. خود من 24 سال در امور بازرگانی فعالیت داشتم ولی بنا به دلایلی سوزن ریل فعالیت خود را تغییر دادم و علاوه بر فعالیت مختصر بازرگانی به ترجمه متون، تدریس و حتی آموختن برنامه های کامپیوتری مانند فتوشاپ روی آوردم. به فرزندم هم همین توصیه را کردم. حتی فرزندم که به تازگی وارد دبیرستان شده حسب علاقه اش در کلاس نقاشی شرکت نموده است و اکنون در اوقات فراغت روی بوم نقاشی و برای فروش آن بازاریابی می نماید. تا به امروز چند تابلو هم کشیده و به فروش رسانده است. در تابستان گذشته به درخواست من هفته ای دو روز به صورت کارآموزی در شرکت یکی از بستگان مشغول کار شد تا ضمن مواجهه با زندگی روزمره و افراد مختلف- ورای محیط خانه و مدرسه- بر مهارت های ارتباطی و اجتماعی اش افزوده گردد. توصیه ام این است اگر امکان سرمایه گذاری مناسبی برای فعالیت در کسب و کاری ندارید یا تغییر شغل فعلی ریسک بالایی برای شما دارد و از آن طرف توقع درآمد بیشتری دارید یا موقعیت شغلی شما متزلزل شده است، مقطع تحصیلی یا مهارت های خود را افزایش دهید، وگرنه بسنده کردن به یک حرفه، گفتن این جمله که دیگه از من گذشته یا نمیتونم و حسرت خوردن و بد و بیراه گفتن به زمین و زمان جز مستهلک کردن روح و روانتان نتیجه ای در بر نخواهد داشت.

هیچ ابری در برابر نور خورشید دوام نمی آورد

همه ما کمابیش روز های بد داریم، اما هیچ ابری آنقدر تیره نیست که آفتاب نتواند از بین آن بتابد. اینجا باید تأکید کنم که مشکلتان را بزرگ تر از چیزی که هست، نکنید. اجازه ندهید یک ابر تیره تمام آسمان زندگی تان را بپوشاند. همین که الان هستید، می توانید این مقاله را بخوانید و روی تخت بیمارستان نیستید، جای شکر دارد. خورشید مدام در حال تابش روی بخشی از زندگی همه ماست. گاهی وقت ها باید احساسمان را فراموش و به این فکر کنیم که شایسته چه چیز هایی هستیم. درد و لذت همزمان در زندگی وجود دارند. باید تلاش کنیم مشکل محور نباشیم. هیچ کس دوست ندارد بیمار باشد یا 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته رنج بکشد و غصه بخورد، بنابراین حتی در سختترین شرایط هم لحظه هایی از لذت وجود دارد. اگر در رویارویی با بحران یا شرایط غیرمترقبه نیاز داریم به خود مجالی بدهیم تا خود را پیدا کنیم، به عنوان پیشنهاد مثلاً می توانیم از یک دوست یا همسرمان بخواهیم همراهی مان کند و قرار بگذاریم با هم کمی قدم بزنیم، چیزی بخوریم، خرید یا سینما برویم یا هر کار دیگری که به ما روحیه می دهد و حالمان را خوب می نماید، انجام دهیم. چنانچه دوران سخت پس از به هم خوردن یک رابطه کاری را می گذرانیم و حتی به سختی می توانیم لبخند بزنیم، در انتظار نمانیم دوره رنجمان کاملاً تمام گردد تا به زندگی معمولی برگردیم؛ کاری کنیم از منزل بیرون برویم و سرگرم فعالیتی شویم. چند ساعتی هر کاری دلمان می خواهد انجام دهیم، در کتابفروشی بچرخیم، به تماشای یک فیلم کمدی برویم یا با یک تور یک روزه کمی تفریح کنیم. این حرکت به معنی بی درد بودن یا انکار مسائل نیست، بلکه چند ساعتی به خودمان استراحت می دهیم و با اندکی لذت و تفریح، انرژی مان را شارژ می کنیم. این مطالب شعار نیستند. توصیه های بسیاری از روانشناسان و مشاوران هستند و مبنای علمی دارند. به زبان آوردن جملاتی نظیر ولم کن، اصلاً حرفشو نزن، الان داغونم، دلت خوشِ ها، چه خاکی بر سرم بریزم و عباراتی اینچنینی تنها پرده ای از انرژی منفی روی ما می کشد. فراموش نکنیم حتی درد و رنج های ناراحت نماینده به طور عجیبی می تواند احساس سپاسگزاری ما را نسبت به لحظه های خوشی و لذت، عمیق تر و بیشتر کند. گویی تمام احساس ما با یک دریافت هیجانی جدید، تقویت می گردد و می توانیم نعمات و داشته های زندگی مان را ببینیم و تحسین کنیم و از آن ها برای بهتر کردن شرایطمان یاری بگیریم. زندگی هیچ وقت تجربه یکنواختی از هیجان، شادی و ثروت نیست، بلکه غم و شادی دوشادوش هم در کنار ما حرکت می نمایند. بعضی افراد در برابر چالش ها و سختی های زندگی مقاومت می نمایند و حتی از روحیه بالایی نیز برخوردارند که اطرافیان گاهی متوجه مسائل آن ها نمی شوند. بر عکس بعضی دیگر در برابر سختی ها زود تسلیم می شوند و خود را می بازند. یکی از شیوه های دیگر خارج نشدن از ریل زندگی صبر و تحمل است. شاید مسئله ای که در زندگی شما به وجود آمده است در زندگی بسیاری از افراد جامعه هم وجود داشته باشد و حتی در شرایطی خیلی بدتر. راستا زندگی می تواند با سختی ها و حوادثش ما را غافلگیر کند و این حس را به ما بدهد که هیچ وقت طوفان گرفتاری ها تمام نخواهد شد، ولی چنانچه یاد بگیریم و تمرین کنیم با درد ها و سختی ها چطور برخورد کنیم و مهم تر آنکه به ذهنمان اجازه ندهیم در مواجهه با مسائل آغاز به ساختن سناریو های ترسناک کند و پیشاپیش به استقبال پیشامد هایی که شاید اصلاً اتفاق نیفتند نرود، آن زمان به جای احساس یأس و شکست، می توانیم موج سواری را یاد بگیریم و با رویکرد راه چاره محور به بازی زندگی ادامه بدهیم. همه چیز بستگی به اعتماد ما به خودمان و ظرفیتمان برای نجات از هر شرایط ناخوشایند و ادامه رشد و شکوفایی دارد. شناور زندگی کنیم تا از طوفان ها به سلامت بگذریم.

مسئولیت موقعیت ها را بپذیریم

بیشتر افراد از مسئولیت می ترسند و گریزانند. هنگامی که دیگران را به خاطر اتفاقاتی که برایمان افتاده است مقصر بدانیم، از مسئولیت شانه خالی خواهیم کرد و نمی توانیم اوضاع را تغییر دهیم. یکی از دوستانم کارمند یکی از ادارات دولتی بود. حین خدمت و به دلیل علاقه به کار های فنی، عصر ها در مغازه تعمیر لوازم خانگی گازسوز مشغول کار شد. پس از بازنشستگی اقدام به اخذ امتیاز نمایندگی سرویس و تعمیرات یکی از برند های لوازم خانگی کرد و حالا همراه با چند نفر تکنیسین مشغول کار است. بازنشستگان دیگری هم داریم که از عدم تکافوی حقوق ماهانه خود دائماً گله مند و ناراحتند، به ویژه آن ها که دارای عروس و داماد و نوه هستند، لذا شرایط حال حاضرمان صرفاً منوط به شرایط و مقتضیات محیطی و جامعه نیست بلکه نشان می دهد خودمان هم از خود غافل شدیم یا بر عکس مدیریت خوبی داشتیم. به محض اینکه خودمان را مسئول بدانیم و آدم ها و چیز های دیگر را برای خوشبختی یا بدشانسی هایمان مقصر ندانیم، شادتر و خوشبخت تر خواهیم بود. چنانچه اکنون غمگین هستیم، گرفتاریم و بیکار، مقصر الزاماً کس دیگری نیست. دوره ای که در آن زندگی می کنیم با 30 سال پیش فرق دارد و 30 سال بعد هم اوضاع با امروز بسیار متفاوت خواهد بود. جز مشاغلی خاص زمان تک شغله بودن گذشته است. حتی گاهی می بینیم خواندن بعضی رشته های دانشگاهی و صرف هزینه - البته جز در صورت علاقه به کسب علم و مطالعه- فاقد توجیه است و بهتر است به جای این کار با کسب مهارت مشغول کار شویم، در حالی که مثلاً 30 سال پیش داشتن مدرک کارشناسی همراه با تضمین شغلی مناسب و با پرستیژ بود.

مشکل برای همه هست، من یک استثنا نیستم

همه در خورجین خود مسائلی داریم. به هر مشکل یا رویداد مانند یک تکلیف مدرسه نگاه کنیم. از خودمان سؤال کنیم: این شرایط چه درسی می خواهد به من بدهد؟ هر موقعیتی در زندگی ما درسی برای آموختن دارد. بعضی از این درس ها و تجربیات عبارتند از: قوی تر شو. بهتر و عقلانی تر ارتباط برقرار کن. زود از کوره در نرو. در محل کار چند مهارت داشته باش تا اگر خواستند جابه جایت نمایند برایشان سخت باشد. ببخش. بدان چه زمان فراموش کنی. چیزی جدید را امتحان کن.

در ضمنً سعی کنیم خودمان را از اشخاص منفی دور نگه داریم. هر موقع منفی های زندگی را از خودمان دور کنیم، جا برای مثبت ها باز خواهد شد. زندگی بسیار کوتاه است که بخواهیم وقتمان را با آدم هایی بگذرانیم که خوشبختی و شادی را از ما می گیرند. از اشخاص منفی دوری کنیم، برای اینکه آن ها اعتمادبه نفس و عزت نفس ما را از بین خواهند برد. خودمان را با اشخاص مثبتی مشغول کنیم که بهترین ها را در ما می بینند. اگر شرایطی در زندگی ناراحتمان می نماید، این به معنی ناکارآمد بودن ما نیست. تنها به این معنی است که ما یک انسان هستیم و مانند بقیه انسان ها برای درست کردن خودمان و اوضاع به زمان نیاز داریم؛ پس ما تنها نیستیم. افرادی هم هستند که قبل از ما به فکر این روز های احتاقتصادی بودند و از قبل اقدامات پیشگیرانه انجام دادند و الان موقعیتشان بهتر است. بدانیم اگر درباره موقعیتی که به آن دچار شده ایم، حس ترس و ناراحتی داریم، خیلی های دیگر هم آن بیرون شرایطی شبیه ما دارند. هنگامی که زندگی سخت می گردد، دنبال کردن قلبمان و برداشتن یک گام دیگر کار سختی می گردد، ولی بدتر این است که اجازه دهیم درماندگی، یأس و نگرانی مبنی بر اینکه فردا چه خواهد شد، جلوی ما را بگیرد. رمز کار این است که ترسمان را بشناسیم، خودمان را تحلیل کنیم، توانایی های خودمان را بهتر بشناسیم، توکل نموده و مستقیم با واقعیت برخورد کنیم. جمله ای بابا من بدبختم و میدونم بی فایده است متعلق به افراد ضعیف است. ما که نمی خواهیم نزد فرزندمان ناتوان جلوه کنیم و مانند یک بازنده درمانده در ذهنش باقی بمانیم. حداقل از ما تلاش کردن و به هر دری زدن و جلو رفتن را می آموزد. گاهی برای به کرسی نشاندن حرفمان و خودمان به روزگار باید سخت تلاش کنیم، زیرا اگر این کار را نکنیم، خودمان را در برابر حملات و ترس از آینده قرار داده ایم، چون برای مقابله با حریفان احتاقتصادی خود را از قبل آماده ننموده ایم.

داشته هایمان را مرور کنیم

در مقاطع سخت زندگی شاید لازم باشد ظرفیت ها، توانایی ها و امکانات بالقوه خود را مجدداً مرور کنیم! همه که تاجر، انبوه ساز مسکن، پزشک و... نیستند که بتوانند امور مادی و مخارج خود را اداره نمایند. خود من به عنوان یک کارمند حقوق بگیر در یکی از مراحل بحرانی زندگی، به جای آنکه قافیه را زود ببازم و با زمین و زمان بجنگم، ابتدا روحیه خود را نزد خانواده حفظ کردم. سپس چند روز با خود اندیشیدم تا چگونه می توانم بحران پیش آمده را مدیریت کنم؟ برای فکر کردن هم دانش تخصصی لازم نیست. ناگهان به ذهنم رسید با توجه به مهارتی که در زبان انگلیسی دارم چرا به این حوزه وارد نشوم؟ حتی دیدم ته صدایی دارم و به این فکر افتادم برای کار گویندگی تست صدا بدهم. بنابراین ما همینی هستیم که در حال حاضر هستیم. گذشته ها گذشت. گاهی به فرزندم گوشزد می کنم اگر می خواهی چشم انداز خوبی برای 30 ، 20 سال بعد داشته باشی از فرصت درس خواندن و مهارت آموزی الان کمال استفاده را ببر. همان ویژگی هایی که حالا داریم، آنقدر ها هم نمی تواند بد باشد. مسئله مهم آن است که یک فکر و راه چاره مثبت پیدا کنیم که الهامبخش ما باشد و به ما برای جلو رفتن در زندگی انگیزه بدهد. به این فکر بچسبیم و روی آن تمرکز کنیم. ممکن است فکر کنیم چیز های زیادی نداریم یا اصلاً هیچ چیز نداریم، ولی ذهن و عقل سالم داریم که می تواند به ما انگیزه بدهد. برای پیش رفتن در زندگی همین برایمان کافی است. مسلماً گاهی ادامه راستا سخت است ولی بین دوراهی تسلیم و خارج شدن از ریل زندگی یا ماندن روی رویل و حرکت هر چند آهسته کدام را ترجیح می دهید؟ هیچ وقت نمی توان قطعاً یقین داشت که کاری که انجام می دهیم، مؤثر خواهد بود ولی می توان صد در صد مطمئن بود که دست روی دست گذاشتن و کاری نکردن هیچ تأثیری نخواهد داشت. از الان همین امروز فکر کنید، برنامه بریزید، مشورت کنید و امتحان کنید. یا پیروز می شوید یا یک درس از زندگی می گیرید. در هر دو حالت شما یک برنده خواهید بود.

منبع: روزنامه جوان