لازلو: برخی از مدال آوری برای کارهای شخصی شان استفاده می کنند، حاضرم تخفیف بدهم اگر... - سفر به آنتالیا

لازلو سوچک، سرمربی مجار تیم ملی تیراندازی که طبق اعلام قبلی پس از المپیک از ایران رفت می گوید هیچ کار دیگری را به شکل تمام وقت انجام نخواهد داد اما در صورت ارائه پیشنهاد پاره وقت ممکن است با همکاری خود با ایران ادامه دهد. گفتگوی اختصاصی خبرنگاران با لازلو را در ادامه می خوانید.

شرایط پرداخت بدهی های فدراسیون به شما به کجا کشید؟

قبل از این که ایران را ترک کنم تفاهم نامه ای را برای زمان بندی پرداخت دستمزدهای عقب مانده ام امضا کردیم. قرار بر این شد که دو سوم پول باقی مانده ام در سال جاری شمسی پرداخت شود. اگر این دو سوم را طبق برنامه پرداخت کنند، یک سوم باقی مانده را به طور 100 درصد به آنها تخفیف خواهم داد. این برنامه پرداختی نیز تا به امروز دنبال شده است.

حاضرید به صورت پاره وقت با تیراندازی ایران کار کنید؟

شاید. البته تا به امروز هیچ پیشنهاد مکتوبی از سوی ایران برای ادامه همکاری به دست من نرسیده است. من به همسر و خانواده ام قول داده بودم تا بعد از بازی المپیک ریو خانه ام را جابه جا کنم. 24 سال بود که من دور از خانه و در مکان های مختلف بودم. در این هشت سالی هم که در ایران بودم تحت شرایطی سخت بیشترین تلاشم را برای کمک به تیراندازی ایران انجام دادم و برای پیروزیت های فعلی که به دست آورده ایم خوشحالم و به آن افتخار می کنم. ما سبد کاملی از مدال ها را به دست آوردیم و رکوردهای جهانی را شکستیم. ورزشکارانی با کلاس جهانی و مربیان جوانی با دانش بالا تربیت کردیم، اگر اینها به مانند کشورهای دیگر حمایت شوند، پیروز خواهند شد، اما این خسته کننده است که ما مدال می گیریم و برخی افراد این پیروزیت را برای کارهای شخصی شان استفاده می کنند. تغییرات زیادی در راس این ورزش لازم است که انجام شود.

آیا در مسابقات سلاح های بادی قهرمانی آسیا در کنار تیم ایران خواهید بود؟

به احتمال خیلی زیاد من در آنجا نخواهم بود.

آیا پیشنهادی از کشورهای دیگر دارید؟

بله. من دارم. اما طبق قولی که به خانواده ام داده ام من به صورت تمام وقت هیچ کاری را قبول نخواهم کرد. در مجارستان نیز گزینه های زیادی برای کمک به ورزش تیراندازی وجود دارد.

چرا به ایتالیا سفر کردید تا به عنوان مربی در کنار تیراندازان ایرانی باشید، در حالی که همکاری تان تمام شده بود؟

من با تیم ایران در فصل جام جهانی تیراندازی کار کرده ام و فینال جام جهانی مسابقه انتهای این فصل بود. الهه احمدی، حسین باقری و مه لقا جام بزرگ، ورزشکاران من مستقل از زمان انتها قراردادم بودند.

تجربه کار در ایران چطور بود؟

این انتخاب من بود که وظیفه چالش آمیز کار در ایران را انتخاب کنم و یک تیم را از صفر بسازم. کار کردن با ورزشکاران و مربیان همیشه آسان بود، چون که آنها با انگیزه و باهوش بودند. آنها ملزومات رسیدن به سطح بالای ورزش را یاد گرفتند. از کارم در ایران لذت بردم، اما سازماندهی و شرایط مالی به صورت منفی تغییر کرد. استعدادهای زیادی در ایران وجود دارد، اما از ناتوانی سازمان شان رنج می برند. برخی از این ناتوانی های سازمانی به ترتیب زیر هستند: نبودن پول کافی برای آماده سازی. اهمیت ندادن به کار با جوانان و نوجوانان. عدم توجه به ورزشکاران و مربیان به عنوان یک انسان نه به عنوان یک ماشین مدال سازی.