تماشای نزدیک اجرام بین ستاره ای؟! - سفر به آنتالیا

اگر می شد پژوهش گران یکی از این اجرام را خوب رصد نمایند، اطلاعات خیلی بیشتری می شد از این اجرام به دست آورد

دانشمندان از طرحی بلندپروازانه خبر دادند که با استفاده از حلقه وسیع ماهواره های آن می توان مهمانان ناخوانده سایر منظومه های خورشیدی را شناسایی کرد. ناسا هنوز کاملاً از این طرح حمایت ننموده، اما به گفته کارشناسان اگر این طرح عظیم جلو برود شناخت کاملاً جدیدی از چگونگی پیدایش سیاره ها و شرایط منظومه های شمسی دوردست به دست می دهد.

مشاهده جرم آسمانی موسوم به اومواموا در سال 2017 رویداد تاریخ سازی بود، زیرا نخستین مهمان بین ستاره ای بود که محققان توانستند مشاهده نمایند. از آن موقع تا کنون موارد دیگری از این پدیده را مشاهده نموده اند.

محققان بر این باورند که احتمالاً مهمان های بسیار بیشتری از نزدیک زمین عبور نموده اند که هرگز آن ها را ندیده ایم، چون آن قدر کوچک بوده اند و سرعت شان آن قدر زیاد بوده که نمی شده در آسمان شب آن ها را تشخیص داد.

این نشان می دهد اخترشناسان نمی توانند خیلی دقیق اجرام را رصد نمایند. حتی اگر پژوهش گران پیروز شوند اجرام آسمانی را قبل از آن که از منظومه شمسی خارج گردد تشخیص دهند، معمولاً نمی توانند آن ها را خیلی دقیق رصد نمایند. پس با وجود این مشکل، اجرامی مانند اومواموا هم چنان برای آنان رازآلودند.

ریچارد لینارِس استادیار بخش هوافضای ام آی تی (مؤسسه فنی ماساچوست) در بیانیه ای گفت: رصد اجرام بین ستاره ای از زمین با مسائل زیادی همراه است. این اجرام معمولاً آن قدر کوچک اند که باید نور خورشید با شرایط خاصی بر آن ها بتابد تا تلسکوپ های ما بتوانند آن ها را تشخیص دهند.

در ضمنً سرعت حرکت این اجرام آن قدر زیاد است که مشکل بتوان با کورسوی امیدی که وجود دارد قوا را جمع کرد و موشکی از زمین به سوی آن ها پرتاب کرد. باید فوراً به آن ها رسید، اما با فناوری های پیش رانش موجود این امکان وجود ندارد.

اگر می شد پژوهش گران یکی از این اجرام را خوب رصد نمایند، مثلاً اگر با سفینه به یکی از آن ها نزدیک می شدند، اطلاعات خیلی بیشتری می شد از این اجرام به دست آورد. محققان طرح عظیمی در نظر دارند که با آن شاید بتوان به چنین اجرامی نزدیک شد و آن ها را بیشتر شناخت.

در این طرح مجموعه ای از ماهواره های ایستا موسوم به ایست واره را به فضا پرتاب می نمایند تا در نقاط مختلف منظومه شمسی مستقر شوند. این ماهواره ها به نوعی به خواب می فرایند و منتظر می مانند تا اجرام بین ستاره ای از اطراف شان عبور نمایند. آن وقت دست به کار می شوند و آن ها را شکار می نمایند تا به آن ها نزدیک شوند.

طبق طرح محققان ام آی تی، قرار است انرژی این ماهواره ها با بادبان خورشیدی تأمین گردد و محاسبات آن قدر دقیق باشد که جاذبه خورشید نتواند بادبان را به سمت خود بکشد، چون تابش خورشید هم دافعه دارد و بدین ترتیب ماهواره ساکن می ماند و بلافاصله آغاز به کار می نماید. طراحی ماهواره به این شکل باعث می گردد بتواند فوراً خود را به اجرام آسمانی برساند و سرعتش را با سرعت حرکت آن ها تنظیم و آن ها را دنبال کند.

بنجامین وِیس، استاد علوم سیار های در بخش علوم سیاره ای زمین و جو در ام آی تی و عضو گروه محققان این دانشگاه که روی این طرح جدید کار می نمایند گفت: مطالعه از نزدیک اجرام بین ستاره ای، انقلابی در دانش ما راجع به نحوه تشکیل زمین و تکامل ایجاد خواهد نمود.

برای اولین بار توانستیم در ساختار کلی سایر منظومه های شمسی اندازه گیری های دقیقی انجام دهیم. هم چنین توانستیم بفهمیم اجرام چندوقت یک بار و با چه سرعتی بین منظومه های شمسی حرکت می نمایند و از این راه می توانیم بفهمیم امکان انتقال حیات به سیاره های دیگر وجود دارد یا نه.

این برنامه به تأیید برنامه مفاهیم پیشرفته و نوآورانه ناسا رسیده است. این برنامه از طرح های جدید و نوآورانه که بتواند آینده انسان در فضا را تغییر دهد حمایت اقتصادی می نماید. این طرح هم اکنون در مرحله اول است و محققان ام آی تی می گویند در ماه های آینده بیشتر روی آن کار می نمایند تا فکر اولیه آن را به ثبت برسانند و امیدوارند در آینده این فکر را توسعه دهند.

منبع: ایندیپندنت