تجربه حسی متفاوت با موزه های مجسمه، زیر آب - سفر به آنتالیا

موزه ای در زیر آب های سواحل لانزاروته که در عمق 12 تا 14 متری واقع شده است که اثر هنرمند انگلیسی جیسون دِکِرس تیلور (Jason Decaires Taylor) است؛ کسی که آثار مشابه ای را در کانکون (Cancun) مکزیک و گرنادا در شرق دریای کارایب ساخته است. مجسمه های این نمایشگاه حالات مختلفی از انسان مانند قدم زدن، کار کردن با موبایل شخصی، عکس دریافت و سلفی دریافت را نشان می دهند. یکی دیگر از ساخته های این موزه با عنوان قایقی از لامپدوسا (the raft of lampedusa)، قایقی با مسافرانش را نشان می دهد که منتظر یاری و درمان هستند و در واقع نمایشی از بحران پناهندگان است.

مجسمه های زیرآبی نهایتا باعث جذب وبهبود رشد گیاهان و زندگی دریایی خواهند شد و نمادی از رابطه همزیستی بشر و طبیعت است.

بسیاری از موجودات دریایی برای فرار از دست شکارچیان به دنبال پناهگاهی هستند، بنابراین به سمت اشیایی که درزیر آب وجود دارند کشیده می شوند و تیلور (Taylo) به عنوان یک غواص می داند که اگر شی را در زیر آب قرار دهید خیلی زود توسط جانوران تسخیر می گردد. تیلور و تیمش تنها مکان هایی را انتخاب می نمایند که به توصیف او متروک و بی ثمر هستند. گاهی اوقات او مجسمه ها را در محلی قرار می دهد که گردشگر زیادی به آنجا رفت و آمد نمی نماید. او در واقع با این ترفند گردشگران را از مناطق حساس و خطرناک دور می نماید.

مجسمه ها از نوعی سیمان دریایی با Ph خنثی ساخته می گردد که صدها سال دوام خواهند داشت. او از فلز به دلیل اینکه خورنده و آلوده نماینده طبیعت هستند، استفاده نمی نماید

تیلور می گوید:

زمانی که مجسمه ها برای مدت طولانی زیر آب باشند لایه هایی از کلسیم روی آنها می نشیند، بنابراین با گذشت زمان بیشتر و بیشتر غیر قابل تشخیص می شوند و این یکی از دلایلی است که من با یک تصویر ساده یا یک حالت از انسان آغاز کردم؛ چون می دانم بدن انسان هرچه قدر هم از شکل و فرم خارج گردد باز هم شما قادر خواهید بود بخش هایی از آن را تشخیص دهید.