محرومیت تماشاگران؛ مرگ روح فوتبال با سیاست یک بام و دو هوای فدراسیون فوتبال

به گزارش سفر به آنتالیا، تصمیمات کمیته انضباطی برای محروم کردن هواداران این تیم ها در حالی رقم خورده که همین باشگاه ها و هوادارانش به تصمیمات منتقدند. منتقد به اعمال سیاست های یک بام و دو هوا که چرا هواداران فلان تیم پس از انواع و اقسام توهین ها و ایجاد تشنج روی سکوها، محروم نشدند. انتقادی که ممکن است حساسیت ها را بیشتر کند و برای کم شدن حساسیت ها، با اولین رفتار منفی از سوی هواداران سایر تیم ها، آنها را هم با محرومیت روبرو کند. اتفاقی که مسلماً شایسته فوتبال نیست و جسم فوتبال را بی جان می کند.

محرومیت تماشاگران؛ مرگ روح فوتبال با سیاست یک بام و دو هوای فدراسیون فوتبال

سیاست های اعمال شده در فدراسیون فوتبال در ماجرای محرومیت هواداران با صحبت های مسئولان این فدراسیون متفاوت بوده و انتقاداتی به این ماجرا وارد است.

به گزارش تسنیم، هر موجود زنده ای از دو بُعد تشکیل شده است. جسم که در ظاهر دیده می شود و روح که به جسم جان می دهد و جسمی که بی جان است، روحی در آن نیست. درست مثل فوتبالی که جسمی ظاهری دارد و روح آن روی سکوهای ورزشگاه ها قرار می گیرد. هوادارانی که روح فوتبال هستند و به این جسم زیبا جان می دهند؛ هوادارانی که روز گذشته در ورزشگاه آزای خبری از آنها نبود.

هواداران فوتبال هستند که برای دیده شدن زیبایی های این جسم که بیش از نیمی از مردم دنیا را سرگرم خود کرده جان می دهند. ورزشی که بخش زیادی از اقتصاد دنیا را درگیر خود کرده و از شرکت های هوایی، خودروسازی تا بنگاه های بزرگ اقتصادی سعی دارند با سرمایه گذاری در فوتبال به سود فراوان برسند. سودی که بخش عمده ای از آن توسط هواداران میلیاردی فوتبال در گوشه گوشه دنیا تأمین می شود. با خرید لباس، پرچم، بلیت مسابقات و حتی خرید پخش بازی ها از شبکه های تلویزیونی که حق پخش را در اختیار دارند. یعنی فوتبال با پول هوادارانش به یکی از بزرگ ترین اقتصادهای دنیا تبدیل شده و این موضوع قابل کتمان نیست که اگر روح فوتبال نبود، این جسم حتی از تغذیه خودش هم وامانده بود.

با این حال گویا سیاست هایی که برای فوتبال ایران اعمال می شود، همه سعی در دور کردن این روح از جسم زیبایش دارند. روحی که اگر نباشد، فوتبال چیزی ندارد. بگذریم از کنار این مسئله که هواداران فوتبال در ایران به دو علت مسائل اقتصادی و البته آشنا نبودن با فرهنگ صحیح هواداری، سود چندانی برای فوتبال ندارند، اما همان سود کم هم از فوتبال دور می شود. سودی که شاید با همان بلیت 5 و 10 هزار تومانی نصیب باشگاه هایی شود که از محل فروش پیراهن و حق پخش تلویزیونی مسابقات شان درآمدی ندارند.

آنچه این روزها شاهد آن هستیم، سیاست یک بام و دو هوایی است که در فدراسیون فوتبال رقم می خورد. سیاست هایی که بخش زیادی از آنها توسط کمیته انضباطی فدراسیون اعمال می شود و روح را از فوتبال می گیرد. سیاست هایی که در تمام این سال ها بازدارنده نبوده و مشخص نیست در این فصل بر چه مبنایی شدت هم گرفته است. آن هم در شرایطی که بر اساس گفته های مسئولان فدراسیون قرار بود با سیاست های جدید و استانداردسازی ورزشگاه ها فوتبال به سمت زیبایی و جذابیت بیشتر برود که انگار اینطور نیست.

فدراسیون فوتبال در حالی که لیگ را با 21 روز تأخیر آغاز کرد که تأکید تک تک مسئولان فدراسیون آغاز لیگ پس از استانداردسازی ورزشگاه ها بود. استانداردسازی که قرار بود با شماره دار شدن صندلی ها، نصب گیت های الکترونیکی برای فروش بلیت الکترونیک و نصب دوربین مدار بسته برای کنترل تماشاگران و شناسایی متخلفان برقرار شود. بارها از سوی مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال و سایر مسئولان در فدراسیون و سازمان لیگ تأکید شد تا زمان فراهم نشدن این استانداردها در ورزشگاه ها، مسابقه ای برگزار نخواهد شد. در نهایت لیگ از 31 مردادماه به جای 10 مردادماه آغاز شد و در همان هفته اول نقص هایی پدیدار شد.

مسائل موجود در پنج هفته ابتدایی قابل کتمان نبوده؛ مسائلی از جمله گیت هایی که به درستی کار نمی کرد، بلیت الکترونیک که فروش آن با مسائلی روبرو بوده و البته داربست هایی که جان یک پسر بچه 6 ساله را در بازی پرسپولیس - صنعت نفت آبادان گرفت. روح پاکی که از جسم کودکی 6 ساله خارج شد تا روح و جسم فوتبال با هم آسیب ببیند. بگذریم که در این ماجرا هم مشخص نشد چگونه مسئولان اصلی دست خود را از ماجرا بیرون کشیدند و دو پیمانکار را عامل درگذشت کودک 6 ساله معرفی کردند.

از کنار مسائل مختلف که بگذریم، به موضوع جدی تری می رسیم. سال گذشته پس از درگیری هایی که بین تماشاگران پرسپولیس، تراکتور و سپاهان شکل گرفت، موضوع شناسایی تماشاگران متخلف مطرح شد. اینکه شناسایی این افراد بدون دوربین های مداربسته امکان پذیر نیست و از همین رو برای فصل جدید هزینه زیادی برای نصب دوربین های مداربسته صورت گرفت، اما نتیجه چه شده است؟ محرومیت سه تیم از همراه داشتن هواداران شان در بازی های خانگی؛ ابتدا نفت مسجدسلیمان از همراه داشتن هوادارانش محروم شد و حالا نوبت به استقلال و پرسپولیس رسیده است و دیدار روز گذشته استقلال برابر گل گهر بدون تماشاگر برگزار گشت، اما آیا توجیه و پاسخی برای این محرومیت ها وجود دارد؟

فوتبال به هوادارانش زنده است. مسلم است که جمله ای صحیح تر از این برای توجیه حضور هواداران نداریم، اما انگار این جمله صحیح در فوتبال ایران فقط یک شعار قشنگ است. شعاری که به هر نحوی زیر پا گذاشته می شود تا روح فوتبال گرفته شود. هواداران نفت مسجدسلیمان، استقلال و پرسپولیس در حالی از همراهی تیم شان محروم شده اند که مسئولان فدراسیون به استانداردسازی ورزشگاه ها تأکید داشتند. به اینکه متخلفان روی سکوها از طریق دوربین های مداربسته شناسایی خواهند شد و برای سالم سازی فضای ورزشگاه ها، هواداران متخلف محروم می شوند، اما آنچه رقم خورده محرومیت تیمی هواداران است که نمی تواند هدفی جز دور کردن هواداران از ورزشگاه ها باشد.

تصمیمات کمیته انضباطی برای محروم کردن هواداران این تیم ها در حالی رقم خورده که همین باشگاه ها و هوادارانش به تصمیمات منتقدند. منتقد به اعمال سیاست های یک بام و دو هوا که چرا هواداران فلان تیم پس از انواع و اقسام توهین ها و ایجاد تشنج روی سکوها، محروم نشدند. انتقادی که ممکن است حساسیت ها را بیشتر کند و برای کم شدن حساسیت ها، با اولین رفتار منفی از سوی هواداران سایر تیم ها، آنها را هم با محرومیت روبرو کند. اتفاقی که مسلماً شایسته فوتبال نیست و جسم فوتبال را بی جان می کند.

انتظاری که از فدراسیون فوتبال، کمیته انضباطی و البته مسئولان برقراری نظم و امنیت در ورزشگاه ها می رود، این است که به جای تصمیم برای محروم کردن هواداران، متخلفانی را که سنگ و نارنجک به زمین پرتاب می کنند یا باعث ایجاد تشنج روی سکوها می شوند تا به داور و تیم حریف فحاشی شود، با دوربین های مدار بسته نصب شده شناسایی کنند. اگر چنین توانی در مسئولان فدراسیون فوتبال و مسئولان برگزاری مسابقات وجود ندارد، جا دارد که این سؤال مطرح شود چرا لیگ 21 روز برای چنین مسائلی به تعویق افتاد؟ اگر قرار بود رویه سال های قبل با بی سلیقگی بیشتری ادامه داشته باشد، چه نیازی به تعویق مسابقات لیگ بود؟

فوتبال، هفت کشور عضو گروه صنعتی دنیا (G7) را در کنار سایر کشورها برای برگزاری رقابت های بین المللی و قاره ای وارد رقابت می کند تا هر کدام بتوانند توانایی و فرهنگ شان را به رخ دنیایان بکشند. حالا ما در ایران نه تنها از این قافله عقب مانده ایم، بلکه همان شور و هیجان روی سکوها را هم که زمانی به آن افتخار می کردیم را از دست داده ایم. روزگاری که بیش از 100 هزار تماشاگر حتی کنار دروازه ها و تا نزدیکی خط کرنر روی چمن ورزشگاه می نشستند تا دربی پایتخت را تماشا کنند. روزگاری که یک بازی فوتبال در انگلیس ده ها کشته می داد و در ایران خون از بینی کسی نمی آمد و باید بررسی کرد که چرا امروز به اینجا رسیده ایم؟

جسم فوتبال به هوادارانش زنده است. هوادارانی که اگر فارغ از سود معنوی و حمایت از تیم شان، سودی جز خرید همان بلیت 5 هزار تومانی نداشته باشند، تمام سرگرمی این روزهای زندگی و امیدشان به فوتبال است. فوتبالی که آنها را از حتی برای دو ساعت دور می کند از مسائل اقتصادی و معیشتی که نفس آنها را بند آورده است.

منبع: عصر ایران
انتشار: 19 آبان 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: antalyanet65.ir شناسه مطلب: 434

به "محرومیت تماشاگران؛ مرگ روح فوتبال با سیاست یک بام و دو هوای فدراسیون فوتبال" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "محرومیت تماشاگران؛ مرگ روح فوتبال با سیاست یک بام و دو هوای فدراسیون فوتبال"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید